Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Έκκληση:
Δύο πράγματα δεν πρέπει να μας κατευθύνουν στην ψήφο μας. Το πρώτο είναι ο φόβος. Ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος σε ό, τι κ αν κάνουμε. Την Κυριακή, όποιος φοβάται, ας μην πάει να ψηφίσει καθόλου.
Το δεύτερο είναι ο θυμός. Δεν έχει σημασία αν ο θυμός είναι δικαιολογημένος (όταν μιλάμε για παραγωγικούς ανθρώπους) ή αδικαιολόγητος (όταν μιλάμε για παράσιτα). Σημασία έχει πως όταν μαςοδηγεί ο θυμός, παίρνουμε αποφάσεις που αργότερα τις μετανιώνουμε.

Και τι πρέπει να μας κατευθύνει την ψήφο? Το μόνο κριτήριο είναι: απ' όσους την ζητάν, ποιον εμπιστευόμαστε τη Δευτέρα να μας αφήσει να κάνουμε τις δουλειές μας χωρίς να θέλει να μας κάνει κουμάντο στο πορτοφόλι, το σπίτι, την κρεβατοκάμαρα, τον κώλο, ή ό, τι άλλο έχει βάλει κάθε καλοπροαίρετος ή μη κρατιστής στόχο να κουμαντάρει.

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Στο μεταίχμιο - τι επιλέγουμε;

Είμαστε σήμερα περίπου στα μισά της διαδρομής από τις εκλογές της 6ης Μαϊου στις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Και ενώ το πολιτικό σκηνικό είναι ακόμη ρευστό, ενώ δεν έχει υπάρξει χρόνος να πάρουμε σαφή εικόνα από τις δημοσκοπήσεις, ο -φασιστικής έμπνευσης- νόμος της προεκλογικής απαγόρευσής τους ήδη μπαίνει σε ισχύ.

Χωρίς λοιπόν σαφή εικόνα για την πιθανή έκβαση των εκλογών, έχουμε δύο πιθανές επιλογές.Από την μία, η προσωποποίηση του συστήματος που μας έφερε εδώ. Κρατιστής ως το κόκκαλο, πατριδοκάπηλος, θέλει να απλώσει τις προστατευτικές φτερούγες του κράτους σε κάθε πτυχή της ζωής μας - ξεκινώντας από την κρεβατοκάμαρά μας. Ανεπάγγελτος, παιδί του κομματικού σωλήνα, η προσωποποίηση του πολιτικού προσωπικού που κυβέρνησε σε όλη την μεταπολίτευση. Μας υπόσχεται, με πλατύ και μίζερο χαμόγελο, τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής.

Από την άλλη, ο έτερος ανεπάγγελτος. Παιδί του εναλλακτικού κομματικού σωλήνα, υπόσχεται ριζική ανατροπή γυρνώντας μας στο 1981 - στην καλύτερη - ή στο 1944 - στη χειρότερη περίπτωση. Αυτός τουλάχιστον δεν φιλοδοξεί να βάλει το κράτος στη κρεβατοκάμαρά μας - φιλοδοξεί όμως να δημεύσει τις καταθέσεις μας.

Αμφότεροι προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα πόλωσης - αμφότεροι θεωρούν τους αντιπάλους τους προδότες και ανθέλληνες, και το δηλώνουν σε κάθε τόνο και σε κάθε ευκαιρία. Αμφότεροι δημιουργούν το κλίμα για εκτροπές όταν έρθει η αναπόφευκτη κατάρρευση. Αμφότεροι πλέκουν το σχοινί για να κρεμάσουν τον αντίπαλό τους, ξεχνώντας ότι μπορεί να κρέμονται οι ίδιοι απ' αυτό - κ όχι μόνο μεταφορικά.

Σε ένα τέτοιο κλίμα, πολλοί θα λειτουργήσουν φοβικά. Θα ψηφίσουν αντανακλαστικά το μικρότερο από τα δύο κακά. Δυστυχώς, η ψήφος στη ΝΔ είναι αδιέξοδη - αφενός γιατί η ΝΔ, αν εκλεγεί, θα εκλεγεί με ένα πρόγραμμα που δεν θα την νομιμοποιεί να κάνει οτιδήποτε εκτός από να συνεχίσει ένα Μνημόνιο που δεν βγαίνει - και σίγουρα δεν θα την νομιμοποιεί να κάνει τα απαραίτητα, όπως τις άμεσες απολύσεις από το Δημόσιο. Αφετέρου γιατί ακόμη κ αν η ΝΔ είχε την νομιμοποίηση να κάνει τα απαραίτητα, έχει δείξει τη διαχρονική της ανεπάρκεια στο να ανταποκρίνεται στη σοβαρότητα της στιγμής.

Κάποιοι άλλοι ίσως λειτουργήσουν με την ελπίδα - ίσως τελικά αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι εφικτά. Καλώς ή κακώς, δεν είναι. Η χώρα έχει μόνο τρεις εναλλακτικές: α) τη συνέχιση του μνημονίου β) την μη καταβολή μισθών και συντάξεων, λόγω αδυναμίας κάλυψης του πρωτογενούς ελλείμματος γ) την κάλυψη του ελλείμματος με την έκδοση χρήματος - δηλαδή δραχμών. Αυτή είναι και η μόνη πολιτικά βιώσιμη εναλλακτική για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πόσο καταστροφικό θα είναι, μπορούμε να το φανταστούμε αν σκεφτούμε τον εαυτό μας να ζει με τα μισά χρήματα απ' ό,τι σήμερα.

Καμία από τις δύο "λύσεις" δεν είναι σωστή, γιατί καμία δεν προτείνει αυτά που πρέπει να γίνουν άμεσα - αν είναι δυνατόν ήδη στις 18 Ιούνη. Άνοιγμα όλων των επαγγελμάτων, ιδιωτικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ, περιορισμός της γραφειοκρατίας, κλείσιμο περιττών υπηρεσιών, απόλυση των υπεράριθμων υπαλλήλων με κατάργηση της οργανικής τους θέσης. Μόνο ένα κόμμα μιλάει γι' αυτά - η Δράση. Η Δράση, καλώς ή κακώς, είναι το μόνο κεντρώο κόμμα στην Ελλάδα. Το μόνο κόμμα που αυτή τη στιγμή μιλάει τη γλώσσα της λογικής. Το μόνο κόμμα που προτείνει τις απαραίτητες λύσεις. Μπορεί να έχουμε πολλές επιμέρους διαφωνίες με τη Δράση - καθένας σε διαφορετικά ζητήματα. Δεν είναι όμως αυτή η στιγμή να τις επιλύσουμε. Αυτή τη στιγμή προέχει να προτάξουμε τη σωτηρία της πατρίδας - και μόνο οι προτάσεις της Δράσης έχουν ελπίδα να το επιτύχουν αυτό.

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω όσους πολίτες της Φλώρινας με εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους, και θέλω να καλέσω τόσο αυτούς, όσο και όλους τους Έλληνες, στις επερχόμενες εκλογές, να στηρίξουν τη μόνη θετική πρόταση για την Ελλάδα. Τη μόνη φωνή που μπορεί να δώσει πραγματική ελπίδα για έξοδο από το Μνημόνιο συντεταγμένα, και όχι καταστροφικά. Και αυτή είναι μόνον ο εκλογικός συνδυασμός Δημιουργία Ξανά - Δράση.

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Αρνούμαι να μπω σε εκβιαστικά εμφυλιοπολεμικά διλήμματα του τύπου "Σαμαράς ή δραχμή", "Σαμαράς ή χάος", "Σαμαράς ή Σοβιετική Ένωση", "Σαμαράς ή τάνξ" κλπ κλπ. 

Αν κάποιοι θέλουν να μοιράσουν την χώρα σε Σαμαρικούς και μή Σαμαρικούς, δικαίωμά τους. Εγώ θα προκρίνω την ψήφο κατά συνείδηση.

H συνείδησή μου έχει μεγαλύτερη αξία από τα ευρώ τους. Το ίδιο και η δική σας.

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Δεν ξεχνούμε.

Παρασκευή Ζούλια
Αγγελική Παπαθανασοπούλου
Επαμεινώνδας Τσάκαλης

Tα ονόματα αυτά να μην ξεχαστούν ποτέ.

Οι δολοφόνοι τους είναι ακόμη ελεύθεροι. Και το ελληνικό κράτος διώκει ποινικά... τον εργοδότη των θυμάτων!

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Ποιό είναι το στοίχημα αυτών των εκλογών;

Αντί εισαγωγής, να πω ευθύς εξ αρχής ότι δεν έχω να κρύψω κάτι για τον εαυτό μου. Ο παππούς μου γεννήθηκε και πέθανε Σλαβόφωνος Έλληνας. Και Σλαβόφωνος, και Έλληνας. Σε πείσμα όσων θέλουν να αποδείξουν ότι αυτά τα δύο δεν μπορούν να συνδυαστούν. Είμαι περήφανος και για την Ελληνική εθνική συνείδηση που ο παππούς μου κράτησε ζωντανή στην εξορία, και για τη γλώσσα που του παρέδωσαν οι δικοί του παππούδες - παρόλο που εγώ δεν την έμαθα ποτέ. Μπορεί να διαφωνώ με τις πολιτικές του επιλογές, σέβομαι όμως το σθένος του, και θαυμάζω τη φιλοπατρία του. Μικρό παιδί 13 χρονών έφυγε διωγμένος από την Ελλάδα, αλλά ποτέ δεν την απαρνήθηκε.

Ωστόσο, κάποιοι κύκλοι προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν από τα ζητήματα αυτών των εκλογών θέλοντας να προκαλέσουν εντυπώσεις εκεί που δεν υπάρχουν.

Το στοίχημα αυτών των εκλογών είναι η προκοπή του τόπου μας, και της χώρας μας. Προκοπή που μπορεί να έρθει μόνο με συναδέρφωση, σκληρή δουλειά, και άμεσο νοικοκύρεμα του κρατικού μηχανισμού. Μόνο με απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων κάθε ενός από εμάς, με ανάληψη των ατομικών μας ευθυνών, και απελευθέρωση της περιφέρειας από το σφιχτό εναγκαλισμό του Αθηναϊκού κράτους.

Το στοίχημα αυτών των εκλογών ΔΕΝ είναι ο αλυτρωτισμός, ο εθνικισμός, και η αναμόχλευση της πονεμένης ιστορίας του τόπου μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος στη Φλώρινα που να μην έχει χάσει κάποιο συγγενή του - άσχετα σε ποια πλευρά βρέθηκε - σε κάποια εθνικιστική, πολιτική ή αλυτρωτική σύρραξη από τις πάμπολλες που γνωρίσαμε στον 20ο αιώνα. Τιμούμε και θυμόμαστε την ιστορία μας - για να μην την επαναλάβουμε.

Όσο για όσους ονειρεύονται πολέμους, επαναστάσεις, ή αλλαγές συνόρων - από όποια πλευρά των συνόρων μας και αν βρίσκονται - πρέπει να τους περιθωριοποιήσουμε άμεσα. Όλοι μας ξέρουμε από την οικογενειακή μας ιστορία πόσο κακό μπορούν λίγοι γραφικοί να κάνουν, αν τους δοθεί το πάτημα.

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Ποια είναι η πραγματική αντισυστημική ψήφος στις εκλογές της 6ης Μαίου;

Διάβασα το παρακάτω κείμενο:

http://www.newsnow.gr/article/74395/sygnomi-dimokratia.html

και πρέπει να παραδεχτώ ότι θέτει καίρια ζητήματα. Ο συντάκτης του διαπιστώνει την αποτυχία της δημοκρατίας μας, την ασφυξία που του προκαλεί το σύστημά μας, το χάος και την αναρχία που ήταν η μοιραία κατάληξη της ανοχής μας στην αριστερή εγκληματικότητα που μασκαρευόταν ως πολιτική δράση.

Δεν μπορώ όμως να συμφωνήσω με το συμπέρασμά του. Δεν είναι η λύση η Χρυσή Αυγή.

Πράγματι, το σύστημά μας έχει αποτύχει. Πρέπει λοιπόν να το αλλάξουμε. Πώς; Σίγουρα όχι ψηφίζοντας τα δύο κόμματα που το έχτισαν. Ούτε όμως και τα κόμματα της Αριστεράς και της λεγόμενης "αντιμνημονιακής" δεξιάς, που αντί για λύσεις προτείνουν θεωρίες συνωμοσίας, αντί για επιχειρήματα άναρθρες κραυγές, αντί για λογική θυμό. Ο θυμός είναι, φυσικά, δικαιολογημένος. Αλλά δεν μπορεί αυτός να μας καθοδηγεί.

Για να αλλάξουμε το σύστημά μας, πρέπει να ψηφίσουμε κόμματα που προτείνουν ένα νέο σύστημα. Ας δούμε λοιπόν την Χρυσή Αυγή. Μήπως και αυτή δεν προτείνει ένα νέο σύστημα; Πράγματι. Αλλά θα θέλαμε να ζήσουμε στο σύστημά της; Ένα σύστημα όπου οι ατομικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα είναι πλήρως υποταγμένα στο "Έθνος" και το συμφέρον του (το οποίο συμφέρον φυσικά το γνωρίζει μόνο ο "Αρχηγός" Μιχαλολιάκος); Εγώ πάντως προτιμώ να πεθάνω ελεύθερος, παρά να ζήσω στη δυστοπία που αυτοί προτείνουν.

Κάποιοι ωστόσο θα πουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι, δήθεν, η μόνη πρόταση για να τρομάξει το σύστημα. Ότι η Χρυσή Αυγή είναι, δήθεν, η μόνη εναλλακτική απέναντι στην επιβράβευση και διαιώνιση της σημερινής κατάστασης.

Όχι. Η πραγματική αντισυστημική ψήφος είναι σε ένα κόμμα που με προτάσεις ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, αποδεκτές από την Ευρώπη, και που, πάνω απ' όλα, στοχεύουν στη μεγιστοποίηση και όχι τη συρρίκνωση της ελευθερίας μας, προτείνει να αλλάξει το σύστημα εκ βάθρων.

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, όπως μας λέει η Χρυσή Αυγή (και το ΠΑΣΟΚ 30 χρόνια πριν τη Χρυσή Αυγή); Η Ελλάδα ανήκει σε όλους όσοι είναι νόμιμα εδώ, και έχουν ιδρώσει γι' αυτήν. Η Ελλάδα ΔΕΝ ανήκει στους πολιτικούς και τα τσιράκια τους, που λυμαίνονται τους φόρους μας εδώ και δεκαετίες. Πώς θα το αντιμετωπίσουμε αυτό; Μειώνοντας άμεσα και δραστικά το κράτος, ώστε οι φόροι που σήμερα γίνονται βορά των αρπακτικών, να μένουν στα χέρια τα δικά μας. Όχι του κράτους, τα δικά μας.

Το οικονομικό πρόγραμμα της Χρυσής Αυγής προτείνει ακόμη πιο ασφυκτικό έλεγχο της οικονομίας από το κράτος - με "εθνικά" κριτήρια. Όμως τα τσιράκια του κράτους, αυτό δεν το φοβούνται. Αντιθέτως, τους βοηθά. Αυτό που φοβούνται είναι μια ρεαλιστική φιλελεύθερη λύση, που θα φέρει μικρό κράτος - άρα λίγα λεφτά για μίζες. Που θα φέρει ιδιωτική ανάπτυξη - άρα δουλειές στον ιδιωτικό τομέα με την αξία μας, και όχι αυτοεξευτελισμό για μια θεσούλα στο δημόσιο. Που θα φέρει χαμηλή φορολογία και αυξημένη ατομική ελευθερία. Αυτά φοβούνται όσοι σήμερα ζουν από το κράτος. Όχι την... κρατικοποίηση των τραπεζών, που προτείνουν οι εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής Αυγής.

Φταίει το κράτος. Χτύπησέ το, μην το μεγαλώνεις και άλλο.

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Γιατί να ψηφίσεις Δημοκρατική Συμμαχία:

Γιατί είσαι νέος και νιώθεις τις παραγωγικές σου δυνάμεις να πνίγονται στα ασφυκτικά πλαίσια του κρατισμού.

Γιατί είσαι αυτοδημιούργητος και κουράστηκες να συντηρείς όσους παρασιτούν από σένα.

Γιατί είσαι άνεργος, αλλά δεν ονειρεύεσαι μια θέση στο Δημόσιο, αλλά μια θέση εργασίας στην ελεύθερη αγορά.

Γιατί είσαι Δημόσιος Υπάλληλος, και βαρέθηκες να τσουβαλιάζεσαι με τους χειρότερους των συναδέλφων σου λόγω της πλήρους έλλειψης αξιοκρατίας και αξιολόγησης.



Γιατί να ΜΗΝ ψηφίσεις Δημοκρατική Συμμαχία:

Γιατί το σημερινό σύστημα σε βολεύει.




Η Δημοκρατική Συμμαχία είναι η πραγματική ψήφος διαμαρτυρίας, η πραγματική αντισυστημική ψήφος.  Ενώ οι πραγματικές χαμένες ψήφοι είναι όσες πάνε στα κόμματα της Αριστεράς και του Εθνικοσοσιαλισμού. Στα κόμματα που απευθύνονται στο θυμικό σου με άναρθρες κραυγές, αλλά ξέρεις καλά ότι αν ποτέ κληθούν να προσφέρουν, δεν θα έχουν να προτείνουν τίποτα.